قوله تعالى: بسْم الله الرحْمن الرحیم بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.
یا أیها النبی اى پیغامبر. إذا طلقْتم النساء چون زنان را دست بازدارید.
فطلقوهن لعدتهن ایشان را در پاکى از حیض دست بازدارید، پیش از پاسیدن.
و أحْصوا الْعدة و سه پاکى ایشان مىشمارید از حیض عدت را و اتقوا الله ربکمْ و بترسید از خشم و عذاب خداوند خویش. لا تخْرجوهن منْ بیوتهن بیرون مکنید ایشان را از خانهها. و لا یخْرجْن و بیرون نیایند إلا أنْ یأْتین بفاحشة مبینة مگر که فاحشهاى بر ایشان درست گردد.
و تلْک حدود الله و این اندازههایى است که الله نهاد. و منْ یتعد حدود الله هر که اندازههاى الله درگذارد. فقدْ ظلم نفْسه بر خود ستم کرد لا تدْری لعل الله یحْدث بعْد ذلک أمْرا (۱) ندانى مگر که الله پس ناساختن کارى نو آرد و مهر.
فإذا بلغْن أجلهن چون آن زنان بکران عدت خویش رسند، فأمْسکوهن بمعْروف باز آرید ایشان را و نگه دارید بنیکویى.
أوْ فارقوهن بمعْروف یا دست باز دارید بنیکویى و أشْهدوا ذویْ عدْل منْکمْ و گواه کنید دو مرد راست استوار را از میان خویش. و أقیموا الشهادة لله و بپاى دارید گواهى دادن از بهر خداى. ذلکمْ یوعظ به باین سخن که با شما میگویند و باین حکم پند میدهند. منْ کان یوْمن بالله و الْیوْم الْآخر هر کس را که بگرود بخداى و روز رستاخیز. و منْ یتق الله و هر که بپرهیزد از ناپسند الله. یجْعلْ له مخْرجا (۲) الله او را بیرون آمد سازد و فرج.
و یرْزقْه منْ حیْث لا یحْتسب و روزى دهد او را از جایى که بنیوسد. و منْ یتوکلْ على الله و هر که پشت بالله باز کند و کار باو بسپارد. فهو حسْبه الله بسنده اوست که او را بکس نیازمند نکند. إن الله بالغ أمْره فرمان الله پیش شدنى است. قدْ جعل الله لکل شیْء قدْرا (۳) الله هر چیز را اندازهاى و هنگامى نهاد.
و اللائی یئسْن من الْمحیض منْ نسائکمْ آن زنان که از پیرى نومید گشته اند از حیض از زنان شما. إن ارْتبْتمْ اگر در گمانید. فعدتهن ثلاثة أشْهر پس بدانید که عدت ایشان سه ماه است. و اللائی لمْ یحضْن و آن زنان که هنوز حیض ندیدند،، و أولات الْأحْمال و باروران زنان أجلهن أنْ یضعْن حمْلهن عدت ایشان آن گه بگذرد که بار خود بنهند. و منْ یتق الله و هر که از حرام بپرهیزد و حدهاى الله نگاه دارد. یجْعلْ له منْ أمْره یسْرا (۴) الله کار او بى رنج او بر آسانى باز سازد.
ذلک أمْر الله أنْزله إلیْکمْ این فرمان الله است که بر شما فرو فرستاد و منْ یتق الله و هر که آزرم دارد از خداوند خویش و بترسد از خشم و عذاب او یکفرْ عنْه سیئاته بسترد و ناپیدا کند بدیهاى او و یعْظمْ له أجْرا (۵) و مزد او بزرگ کند.
أسْکنوهن منْ حیْث سکنْتمْ منْ وجْدکمْ ایشان را فرود آرید بر خور آن که شمااید از توان. و لا تضآروهن و با ایشان ستیزه مکنید. لتضیقوا علیْهن تا کار و جهان و نفقه بر ایشان تنگ کنید و مسکن و إنْ کن أولات حمْل و اگر باروران باشند فأنْفقوا علیْهن نفقه مىکنید بر ایشان. حتى یضعْن حمْلهن تا آن گه که بار خود بنهند. فإنْ أرْضعْن لکمْ و اگر شیر دهند فرزند خویش و شما را. فآتوهن أجورهن مزد ایشان بدهید و أْتمروا بیْنکمْ بمعْروف و با یکدیگر مشاوره کنید و کار باز سازید بنیکویى بى گزند و ستیز. و إنْ تعاسرْتمْ و اگر با یکدیگر ناهموار کار باشید و ناساخت و دشوار کار، پس از فرزند زادن فسترْضع له أخْرى (۶) تا دیگرى شیر دهد او را.
لینْفقْ ذو سعة منْ سعته میفرماید که: او که توان را دارد، توانگرانه، از توان خویش نفقه کند. و منْ قدر علیْه رزْقه و هر که توان ندارد و دنیا بر او فشرده تر است و تنگ تر. فلْینْفقْ مما آتاه الله گوى ار آنچه الله او را داد نفقه کن.
لا یکلف الله نفْسا إلا ما آتاها الله بر هیچکس بار ننهد مگر آن توان که او را داد.
سیجْعل الله بعْد عسْر یسْرا (۷) الله پس درویشى و دشوارى آسانى دهد و توانگرى.
و کأینْ منْ قرْیة اى بسا شهرا. عتتْ عنْ أمْر ربها که اهل آن و کسان آن گردن کشیدند از فرمان خداوند خویش و رسله و رسول او. فحاسبْناها حسابا شدیدا شمار ایشان بکردیم شمار کردنى صعب سخت و عذبْناها عذابا نکْرا (۸) و عذاب کردیم ایشان را عذابى که چنان ندیده بودند و نشناخته.
فذاقتْ وبال أمْرها بچشیدند گرانى و ناگوارى بد سرانجامى خویش.
و کان عاقبة أمْرها خسْرا (۹) و سرانجام ایشان زیان کارى بود.
أعد الله لهمْ عذابا شدیدا ساخت ایشان را الله عذابى سخت، فاتقوا الله پس بترسید از خشم خداى و عقوبت او. یا أولی الْألْباب (۱۰) اى خردمندان الذین آمنوا اى گرویدگان. قدْ أنْزل الله إلیْکمْ ذکْرا بر شما فرو فرستاد الله از خویش سخنى و یادى.
رسولا یتْلوا علیْکمْ پیغمبرى تا بر شما میخواند. آیات الله مبینات سخنان الله روشن کرده و پیدا فرو فرستاده. لیخْرج الذین آمنوا و عملوا الصالحات تا بیرون آرد گرویدگان نیک کرداران. من الظلمات إلى النور از تاریکیها بروشنایى. و منْ یوْمنْ بالله و هر که بگرود بالله و یعْملْ صالحا و کردار نیک کند. یدْخلْه جنات تجْری منْ تحْتها الْأنْهار درآرد او را در بهشتها زیر درختان آن جویها روان. خالدین فیها أبدا جاویدان در آن. قدْ أحْسن الله له رزْقا (۱۱) الله او را زاد و ساخت کرد روزیى نیکو.
الله الذی خلق سبْع سماوات الله اوست که بیافرید هفت آسمان و من الْأرْض مثْلهن و از زمین هم چندان. یتنزل الْأمْر بیْنهن فرو میآید فرمانهاى او میان آسمانها و زمینها. لتعْلموا أن الله على کل شیْء قدیر تا بدانید که الله تواناست بر هر چیز. و أن الله قدْ أحاط بکل شیْء علْما (۱۲) و الله میداند و میرسد بهر چیز چنان که آن چیز.